Ο Δήμος Ασπροπύργου είναι δήμος της περιφέρειας Αττικής που περιλαμβάνει τον Ασπρόπυργο. Συνορεύει με τους δήμους Ελευσίνας και Φυλής. Η έκτασή του είναι 101,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός του 27.741 κάτοικοι. Ο δήμος παρέμεινε αμετάβλητος μετά την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης».
Ο Δήμος Ασπροπύργου αποτέλεσε συνέχεια της παλαιότερης κοινότητα Ασπροπύργου. Η κοινότητα Ασπροπύργου συστάθηκε το 1912 και συμπεριέλαβε τον οικισμό του Ασπροπύργου. Το 1949 αναγνωρίστηκε σε δήμο. Τα επόμενα χρόνια ο δήμος πλέον Ασπροπύργου συμπεριέλαβε στα όρια του τους οικισμούς Παραλία Ασπροπύργου και Διυλιστήρια Ασπροπύργου οι οποίοι αργότερα καταργήθηκαν.[2] Ο δήμος Ασπροπύργου παρέμεινε αμετάβλητος με την διοικητική διαίρεση του 1997 ενώ θα παραμείνει αμετάβλητος και μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης.
Ο Ασπρόπυργος βρίσκεται 20 χλμ. από την Αθήνα, σχεδόν στο κέντρο του Θριασίου Πεδίου και διασχίζεται από τον οδικό άξονα Αθηνών - Κορίνθου. Κατά την κλασσική αρχαιότητα, στο χώρο που σήμερα είναι τα όρια του Δήμου αναφέρεται από τον περιηγητή Παυσανία η ύπαρξη των Δήμων της Θρίας, των Κοπωκιδών, των Ιπποτομάδων και της Οίης και η περιοχή των Ρειτών (δύο λιμνών αφιερωμένων στη Θεά Δήμητρα και στην κόρη της Περσεφόνη) και τα ανάκτορα των Κροκωνιδών.
Ο Ασπρόπυργος απαντάται χρονολογικά από το 19ο αιώνα. Οι πρώτοι κάτοικοι ζούσαν στις περιοχές των Κούνδουρων και της Χασιάς. Το 1960 οι κάτοικοι του Ασπροπύργου (2.000 περίπου στο σύνολο τους) ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Προμήθευαν δε την Αθήνα με τα ανάλογα προϊόντα.
Η εγκατάσταση μικρών και μεγάλων βιομηχανιών από τη δεκαετία του '60 μετέτρεψαν τον Ασπρόπυργο σε βιομηχανική πόλη, η οποία ταυτόχρονα υποδέχτηκε μεγάλο μέρος μεταναστών (εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση). Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο Δήμος Ασπροπύργου κατοικούνταν από είκοσι επτά χιλιάδες επτακόσια σαράντα έναν κατοίκους, γεγονός που πιστοποιεί το διπλασιασμό των ανθρώπων που ζούσαν στην περιοχή από την απογραφή του 1991. Έτσι λοιπόν ο Ασπρόπυργος έγινε ο πρώτος σε πληθυσμό σε όλη την Αττική.
Η βιομηχανική ανάπτυξη και η μετανάστευση άλλαξαν πλήρως τη μορφή και την ανθρωπογεωγραφία της πόλης. Οι κάτοικοι της πόλης ασχολούνται πλέον με τη βιομηχανία και τις υπηρεσίες και ελάχιστοι (λιγότεροι από το 10% του πληθυσμού) με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι παλαιότεροι κάτοικοι του Ασπροπύργου βρίσκονται στην κυρίως πόλη. Στην παραλία έχουν εγκατασταθεί οι Αρκάδες και στις περιοχές Γκορυτσά - Ψάρι επαναπατρισθέντες Πόντιοι που αποτελούν την πολυπληθέστερη ομάδα εσωτερικών μεταναστών. Στη Νέα Ζωή ζουν Τσιγγάνοι και στις περιοχές Νεόχτιστα και Ρουπάκι εργατοτεχνικό προσωπικό από άλλες περιοχές της χώρας μας.
Αρχιτεκτονικό σύμβολο της πόλης είναι το κτίσμα του ρολογιού το οποίο κατασκευάστηκε την περίοδο 1928 - 1931 βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Γ. Τσιρογιάννη. Τα παλαιά ισόγεια ή διώροφα κτίσματα («αρβανίτικα») καθορίζουν την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της πόλης, ενώ η παραλία του Ασπροπύργου, μετά τα έργα ανάπλασής της, αποτελεί ωραίο χώρο περιπάτου με μεγάλο αριθμό από ταβέρνες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επίσης η λίμνη Κουμουνδούρου καθώς και η παραλιακή περιοχή Λαιμού - Λουζιτάνια.
Στην πολυπολιτισμική κοινωνία του Ασπροπύργου, εκτός από τους εξωραϊστικούς, πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, ιδιαίτερο ρόλο έχει η δραστηριότητα συλλόγων των διαφόρων τοπικών κοινοτήτων (Κρητών, Ηπειρωτών, Ποντίων, κ.α.) που με τις εκδηλώσεις τους φροντίζουν για τη διάδοση και τη διατήρηση των ηθών και των εθίμων τους. Το Διαπολιτιστικό κέντρο στο Ρουπάκι είναι ένα από τα πνευματικά κέντρα που επιχειρούν την προσέγγιση των διαφόρων πολιτιστικών ομάδων. Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου με ωδείο, παιδική και βυζαντινή χορωδία, τμήμα παραδοσιακών χορών και βιβλιοθήκη έχει σημαντική συμβολή στην πολιτιστική ζωή του Ασπροπύργου. Αξιοσημείωτη είναι η λειτουργία των παιδικών κατασκηνώσεων του δήμου κάθε καλοκαίρι σε μια έκταση 35 στρεμμάτων στα Βίλλια Αττικής με πολλές αθλητικές, καλλιτεχνικές, περιβαλλοντικές δραστηριότητες.
Κάθε Δεκέμβρη, υπό την αιγίδα του δήμου, πραγματοποιούνται οι πολιτιστικές εκδηλώσεις «Θριάσια» με συμμετοχή χορωδιών, φεστιβάλ παραδοσιακών χορών, θεατρικά δρώμενα και συναυλίες. Κάθε Ιούλιο, την παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρίνας και τις ημέρες των εορτών της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονα πραγματοποιούνται τοπικές εορταστικές εκδηλώσεις που η ιστορία τους χρονολογείται από τα μέσα του 19ου αιώνα. Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί η «Πανθριασιακή Έκθεση», που δίνει την ευκαιρία στους επιχειρηματίες της περιοχής να εκθέσουν και να προβάλουν τα προϊόντα τους.